Eklerin ve Aynı Anlamdaki Sözcüklerin Tekrarı: Redif Nedir?

Redif, şiirlerin dizelerinin sonundaki bire bir işlevi olan eklerin veya sözcüklerin tekrarı olarak bilinir. Redifler her zaman ayetin sonuna konur. Şiirlerden sonra gelir. Redif olan yerde genellikle kafiye vardır. Bu yüzden redifi gördüğünüz yerde kafiye aramanız gerekir. Redifler ‘Ek redif’ ve ‘Kelime redif’ olarak ikiye ayrılır.

Tamamlayıcı Redif

Ek redifleri, eklerin tekrarlanmasıyla oluşur. Ekli redifleri anlamanın yolu Türkçedeki yapım ve çekim eklerini anlamaktan geçer. Ayrıca ekin geldiği anlamı ve şiirin bütününe kattığı anlamı inceleyerek eklerin şekillerindeki redifleri de bulabilirsiniz.

Ek biçimindeki redifler hakkında genel bir kanı vardır. “Kelimenin köklerinde kafiye, eklerinde redif vardır.” genel redifleri ek biçiminde bulmak yardımcı olabilir. Ancak eklerdeki redifleri bulabilmek için ekler hakkında bilgi sahibi olmak gerekir.

Örnek:Susuz değirmenlerin çıkrığı nedir?

Kelime Redifi

Aynı anlamı taşıyan kelimelerin tekrar edilmesiyle oluşan rediflerdir. Bu tıbbi redifleri ayette rahatlıkla görebilirsiniz. Burada dikkat edilmesi gereken bir şey var. Sözlü rediflerden önce ek bir redif de olabilir. Bundan dolayı art arda iki farklı redif türü gelebilir.

Örnek:Ben doğruyu söylerim halk doymaz, ben çarpık konuşurum, hak doymaz.

İçinde redif geçen şiirlerden birkaç örnek şu şekildedir:

Kimsesiz kimse yok, herkes için biri var

Beş parmak elimi beş yere dağladı, Gönlümde yanmadığımız yer bırakmadan git.

Üstümüze gelen fırtına, kış gibi, şahinin pençesindeki yavru kuş gibi, sabahın sabahında düş gibi, çağır beni, keder alıp götürdü beni.

Elini koynuna sokma. senden kaçınacağım Sen bir kuzusun, ben bir kurdum. seni kendimden uzak tutacağım